Terwijl de medische risico’s van blootstelling aan te hoge geluidsniveaus, met name slechthorendheid en oorsuizen, alom bekend zijn, worden andere risico’s schromelijk onderschat. We denken hierbij aan een verminderde levenskwaliteit, een verhoogd risico op sociaal isolement en vooral mindere kansen op de arbeidsmarkt. Het aantal banen waarin communicatie een belangrijke rol speelt, is gegroeid van 70% in 1987 tot 78% in 2003. Onze economie is immers niet langer gebaseerd op ‘handvaardigheid’ maar op ‘communicatie’. Wie moeite heeft met het volgen van een gesprek valt uit de boot, zowel sociaal als economisch.
Berekend werd dat communicatiestoornissen de maatschappij nu reeds 1,5 tot 2% van het BNP kost. Als we aan dit maatschappelijk probleem, mensen die buiten het arbeidsproces vallen als gevolg van een gehoorprobleem, nu niets doen, dreigt dit binnen afzienbare tijd een nog veel groter sociaal en economisch probleem te worden.